Trzech panów w łódce (nie licząc psa)

"Trzech panów w łódce, nie licząc psa" jest humorystyczną XIX-wieczną powieścią podróżniczą Jerome'a K. Jerome'a. To recepta na jesienną chandrę.

Pamiętam, gdy pierwszy raz trafiłam na tę książkę w bibliotece. Wydawała się taka niepozorna, w dodatku nazwisko autora nic mi nie mówiło. Ale zaryzykowałam i wzięłam ją do domu. Okazało się, że to był świetny wybór. Choć nie przepadam za literaturą podróżniczą, to takie książki mogłabym czytać bez przerwy...

"Trzech panów w łódce, nie licząc psa" to przykład humorystycznej XIX-wiecznej powieści podróżniczej. Jerome K. Jerome opisał w niej wyprawę i przygody trzech londyńczyków: George'a, Harrisa oraz bezimiennego narratora (sam Jerome). Panowie wraz z tytułowym psem Montmorencym wybrali się w rejs po Tamizie.

Ich trasa liczyła 123 mile (ok. 200 km) i prowadziła z Kingston do Pangbourne (mapka):

Trasa podróży

Co ciekawe, początkowo książka ta miała być poważnym przewodnikiem turystycznym po Tamizie, który zawierałby opisy zabytków położonych nad brzegami rzeki. Jednakże w trakcie pisania, przeważyło ironiczne poczucie humoru Jerome'a. I dobrze się stało, bez tego książka nie miałaby takiego waloru.

Przygody bohaterów, płynących łódką, okraszone są komicznymi zdarzeniami, opowiastkami i anegdotami z ich życia, które bawią czytelnika do łez. Zabawnym przykładem jest historia narratora, który poszedł do British Museum, by przeczytać o metodzie leczenia kataru siennego. Jednak w miarę czytania tej pasjonującej lektury, zaczął podejrzewać, że ma objawy prawie wszystkich chorób:

Dłuższą chwilę siedziałem zmartwiały z przerażenia; potem, zobojętniały z rozpaczy, zacząłem znów wertować książkę. Doszedłem do tyfusu - przeczytałem objawy - odkryłem, że mam tyfus, i to od wielu miesięcy - pomyślałem sobie, ciekawe, co jeszcze mam. Przewróciłem stronicę na taniec św. Wita: zgodnie z oczekiwaniami stwierdziłem, że i pląsawica mi nie przepuściła. Postanowiłem zapoznać się ze swoim przypadkiem dogłębnie. I tak, rozpoczynając alfabetycznie, przestudiowałem chorobę Addisona, stwierdziłem, że na nią zapadam, a faza ostra czeka mnie za jakieś dwa tygodnie. Z ulgą się dowiedziałem, że choroba Brighta występuje u mnie w formie złagodzonej i, jeśliby na tym się skończyło, mogę liczyć na wiele lat życia. Cholerę miałem z poważnymi powikłaniami, a z dyfterytem chyba się urodziłem. Sumiennie przebrnąłem przez wszystkie litery alfabetu i jedyną chorobą, której mogłem się nie obawiać, było zapalenie kaletki maziowej rzepki (cierpią na to sprzątaczki, które dużo klęczą). Z początku zrobiło mi się dość przykro. Czułem się spostponowany. Dlaczego nie mam zapalenia kaletki maziowej rzepki? W czym jestem gorszy od sprzątaczki?

I mogę zapewnić, że takich smaczków jest więcej. Czasem ma się wrażenie, że anegdoty te są najważniejsze, a przygody na łódce stanowią jedynie pretekst do ich opowiedzenia. A zdanie typu: najmocniej przepraszam, zboczyłem z tematu są zamierzone.

Trudno nie polubić trójki bohaterów, których przygody są niezwykle zabawne. Sympatię wzbudza także pies, który okazuje się niezwykle wiernym kompanem podróży i stworzeniem niezwykle towarzyskim, bowiem zaprosił dwa inne psy, żeby go wyprawiły w drogę. Co więcej, bohaterowie stają się bliscy czytelnikowi, gdyż dopada ich ta sama co nas złośliwość rzeczy martwych, np. woda w czajniku nie chce się gotować, gdy na niego patrzymy a szczoteczka do zębów znajduje się na dnie bagażu, gdy jej najbardziej potrzebujemy.

Książkę czyta się szybko, dzięki lekkiemu i humorystycznemu językowi. Każdy rozdział poprzedzony jest skrótem hasłowym, który mówi, co będzie się działo. Zapowiedzi te są także oryginalne i intrygujące np. "ofiara stu siedmiu śmiertelnych chorób", "Perfidia szczoteczek do zębów" czy "Słodka ignorancja urzędników kolejowych w sprawach tak przyziemnych jak pociągi". Polecam ją każdemu bez względu na wiek, szczególnie miłośnikom angielskiego humoru, książek podróżniczych z przymrużeniem oka, a także Jerome'a K. Jerome'a. Książka ta jest doskonała na poprawę samopoczucia, dlatego lubię czasem do niej wracać.

Jerome K. Jerome (1859-1927) był angielskim pisarzem i dramaturgiem. Zasłynął z humorystycznej książki podróżniczej "Trzech panów w łódce nie licząc psa". W swoim dorobku ma także kontynuację - "Trzej panowie na rowerach" (inne wydania: "Trzej panowie w Niemczech (tym razem bez psa)"; "Trzej panowie na włóczędze").

Autor: Jerome K. Jerome
Tytuł: "Trzech panów w łódce (nie licząc psa)"
Ilość stron: 248
Oprawa: miękka

Książka przeczytana w ramach wyzwań:

Nie tylko literatura piękna
Pod hasłem (z po w i na o)
Trójka e-pik (optymistyczna powieść na jesienną chandrę)