"Jestem nudziarą", czyli perypetie młodej nauczycielki

"Studenci zawsze mnie trochę przerażali. A studenci to ludzkość w miarę już ucywilizowana. Licealistów boję się potwornie" - przyznaje Agata przed pierwszym dniem szkoły. Jak sobie w takim razie poradzi jako nauczycielka?

Główną bohaterką jest 30-letnia Agata, absolwentka Polonistyki, która nie jest zadowolona ze swojego życia. Uważa, że jest ono nieciekawe. Jestem nudziarą i mam przerąbane! W wieku lat trzydziestu: nie miałam jeszcze ani jednego męża; spałam tylko z czterema facetami, przy czym z dwoma z nich po razie, a od dwóch lat nie mam w ogóle nikogo!; byłam zaledwie na trzech balach (w tym jeden maturalny, jeden absolutoryjny i jeden nieudany sylwestrowy, kiedy to zerwałam ze swoim jedynym narzeczonym, bo się strąbił jak świnia i powiedział, że mam za mały biust jak na jego wyuzdane potrzeby); nie zmieniłam pracy ani razu, odkąd ją podjęłam.

Pewnego dnia policzkuje nachalnego szefa, przez co musi zrezygnować z pracy na uczelni. Z braku lepszej perspektywy (radia, gazety, telewizje, biznesy odpadają), zaczyna uczyć w liceum. Na domiar złego, trafia jej się klasa bystrzaków. I jak tu się nie skompromitować, gdy na każdym kroku popełnia się gafy? Czy Agata poradzi sobie w nowej sytuacji i czy znajdzie czas na życie uczuciowe? Najlepiej, jak opowie Wam sama. Jedno jest pewne, komicznych sytuacji nie zabraknie. Wszak dzień bez kłopotów jest dniem straconym.

Powieść napisana jest w pierwszej osobie, w formie dziennika prowadzonego przez Agatę. Tytuł jest jednak mylący. Nikt mi nie powie, że dziewczyna, która bywa w nocnym klubie i wylewa drinki na spodnie nieznajomym mężczyznom, jest nudziarą. Moim zdaniem raczej prowadzi bujne życie towarzyskie - ale mogę się mylić.

"Jestem nudziarą" to powieść dość przewrotna i pełna humor sytuacyjnego i słownego. Napisana jest lekkim językiem, dzięki czemu czyta się ją szybko. Bardzo miło wspominam tę lekturę, od której rozpoczęła się moja przygoda z twórczością Moniki Szwai i lubię do niej wracać. Postać Agaty była mi bardzo bliska, gdyż sama studiowałam wtedy Polonistykę. I choć zakończenie nie jest zaskakujące, jak to często bywa w tego typu powieściach, to i tak mi się podobało, gdyż napawa optymizmem. Dlatego polecam tę lekturę miłośnikom powieści obyczajowych jako receptę na chandrę. Ja tymczasem muszę zabrać się na najnowsze książki Szwai, bo od jakiegoś czasu nie jestem na bieżąco.

Monika Szwaja (ur. 1949) jest jedną z najpoczytniejszych polskich pisarek, która specjalizuje się w powieściach obyczajowych. Na początku kariery pracowała w telewizji, która stała się miłością jej życia. W stanie wojennym uczyła w szkole języka polskiego i historii. Potem wróciła do swojej miłości. Zadebiutowała w 2003 roku powieścią "Jestem nudziarą", w której zawarła swoje doświadczenia z okresu nauczania w szkole. Na swoim koncie ma także m.in. powieści "Artystka wędrowna", "Gosposia prawie do wszystkiego" czy "Powtórkę z morderstwa".

Autor: Monika Szwaja
Tytuł: "Jestem nudziarą"
Ilość stron: 360
Oprawa: miękka





Książka przeczytana w ramach wyzwań:

Czytamy polecane książki (przez Domi)
Czytamy powieści obyczajowe
Debiuty pisarskie
Od A do Z (tytuł na J)
Polacy nie gęsi II (akcja rozgrywająca się nad morzem, tytuł zawierający 2 wyrazy)
Trójka e-pik (powieść obyczajowa)
W prezencie (literka J)
Wyzwanie miejskie (powieść obyczajowa osadzona w dowolnym polskim mieście)