"Planeta dobrych myśli" – niecodzienny poradnik

"Planeta dobrych myśli" powstała znienacka. Podczas letnich popołudni, kiedy chwytałam za pióro i rysowałam. A na innych kartkach ołówkiem notowałam to, co samo układało się w akapity i zwrotki" – przyznaje Beata Pawlikowska.

"Planeta dobrych myśli" to zbiór porad i złotych myśli Beaty Pawlikowskiej spisanych jak gdyby na poczekaniu. Po raz kolejny znana podróżniczka próbuje swoich sił w poradnictwie. Czy to słuszny kierunek jej kariery?

Autorka uważa, że ma receptę na nasze bolączki i zły humor. I że potrafi tchnąć w nas optymizm. Wystarczy stosować się do jej zasad i porad. Pawlikowska powołuje się także na znaki, które nas otaczają niczym Paulo Coelho. Jeśli zadajesz sobie pytania i szukasz odpowiedzi, rozglądaj się, bo świat daje ci znaki. W słowach piosenki, która ciągle chodzi ci po głowie, w szyldzie na budynku, w tytule filmu, który przyciągnął twój wzrok, nawet w książce, którą otworzysz na przypadkowej stronie.

Najważniejsze są jednak zasady, które trzeba przyswoić już na samym początku poradnika. Szkoda tylko, że są one takie banalne.

Fot. Weronika Trzeciak

Kiedy jesteśmy wkurzone, Pawlikowska proponuje napisanie wierszyka. Najlepiej o miłości, rymowany i optymistyczny. Nie trzeba szukać w nim sensu, tylko się dobrze bawić. Przykład autorki:

Czasem ogórek małosolny
jest do radości bardziej zdolny
bo kiedy widzi pomidóry
z miłości wychodzi ze skóry.

Jak widać wierszyk spełnia wszystkie kryteria - najważniejsze jest o miłości, którą okazuje ogórek w stosunku do pomidorów. Jest rymowany (to nic, że to rymy częstochowskie - małosolny/zdolny) i optymistyczny - ów ogórek jest zdolny nie tylko do miłości, lecz także do radości. Czyli jest szczęśliwy. Jednak najważniejsze, że autorka dobrze się bawiła przy jego pisaniu i nie ma w nim żadnego sensu. Ale mogę się mylić. Nigdy nie byłam dobra w interpretacji wierszy, więc musicie mi wybaczyć.

Autorka serwuje nam także oryginalne i nieco poetyckie porównania w swoich poradach. Jej zdaniem czas leży zwinięty niczym ślimak na polu wieczności. Co ciekawe, ten sam czas może przybrać zupełnie inny kształt. Bowiem czas zatrzymuje się pod moim oknem i tupie w parapet jak kameleon, który myśli, że jest a jednocześnie wcale go nie ma, bo zniknął w szmaragdowych zieleniach ziół. Zaczynam zastanawiać się, skąd autorka czerpie inspiracje.

Fot. Weronika Trzeciak

W dodatku po raz kolejny możemy się przekonać, co Pawlikowska sądzi o zasadach interpunkcji. Korekta w wydawnictwie G+J jest bezbłędna. Wychwyciła wszystkie brakujące ogonki, a następnie zalała tekst deszczem przecinków i kropek. Ale ja lubię w interpunkcji klimaty bardziej pustynne. Przecinek uważam za narzędzie artystyczne, a nie karnego żołnierza, który musi stać zawsze zgodnie z przepisami. To samo zdanie ma zupełnie inną moc, zależnie od tego czy zostanie posiekane pięcioma przecinkami, czy ozdobione tylko jednym. Czasami na końcu zdania nie stawiam kropki, żeby dłużej brzmiało.

Książkę czyta się szybko, ale nic w tym dziwnego, skoro teksty wielkością przypominają wierszyki. Co więcej, prawie na każdej stronie zamieszczono kolorowe i optymistyczne obrazki narysowane przez Beatę Pawlikowską i Macieja Szymanowicza. Wszystko to sprawia, że strony topnieją w oczach, a w głowie niestety nie zostaje prawie nic. A nie przepraszam, chyba na zawsze zapamiętam czerwone porzeczki rozczarowania, gniewu i urazy, które są w naszej duszy, gdy czujemy nienawiść. Na szczęście jest na nie sposób – przebaczenie, które sprawia, że w miejscu kwaśnych porzeczek mogą pojawić się słodkie poziomki uradowania. Sami przyznacie, że jest to infantylne.

Fot. Weronika Trzeciak

Wiem, że miałam już nie czytać poradników. Ale do zapoznania się z tą książką zainspirowała mnie koleżanka, która była nią zachwycona. Dlatego dałam Beacie Pawlikowskiej drugą szansę, po moim niezbyt udanym spotkaniu z "Kursem szczęścia". Niestety moje wrażenie z lektury nie są tak entuzjastyczne jak mojej znajomej. Kolejny raz przekonałam się, że nie przepadam za poradnikami. Niemniej jednak książka ta może się spodobać miłośnikom poradników, Beaty Pawlikowskiej oraz osobom poszukującym pozytywnych bodźców.

Beata Pawlikowska (ur. 1965) jest polską pisarką, podróżniczką i dziennikarką. Swoją pierwszą książkę – "Powieść z nurtu realizmu magicznego" napisała w wieku 18 lat i była ona czytana w Programie III Polskiego Radia. Na swoim koncie ma m.in. książki podróżnicze (np. "Blondynka w dżungli", "Blondynka na Jawie"), cykle poradników psychologicznych (np. "W dżungli życia", "W dżungli miłości") czy "Rozmówki".

Autor: Beata Pawlikowska
Tytuł: "Planeta dobrych myśli"
Ilość stron: 226
Oprawa: miękka







Książka przeczytana w ramach wyzwań:

Czytamy polecane książki (przez Beczindę)
Nie tylko literatura piękna
Polacy nie gęsi II