czwartek, 19 marca 2015

"Kupiec wenecki" - siła przyjaźni

"Kupiec wenecki" to komedia Williama Szekspira, która pokazuje czym są prawdziwa miłość i przyjaźń, nienawiść i przebaczenie, prawo i sprawiedliwość, a także miłosierdzie.

Bardzo lubię twórczość Williama Szekspira - zarówno jego utwory komiczne, jak i tragiczne. Do tego stopnia, że wyszukuję teatralne adaptacje. I tak oto widziałam już "Hamleta" w Teatrze Współczesnym (recenzja), "Romea i Julię" w Studio Buffo (recenzja) i "Wieczór Trzech Króli" w Teatrze Polskim w Warszawie (recenzja). A ostatnio byłam także na "Kupcu weneckim" w Teatrze Dramatycznym (recenzja). Aby przypomnieć sobie tę ostatnią historię, sięgnęłam po wersję książkową.

"Kupiec wenecki" został napisany między 1594 a 1597 rokiem. W 1594 roku stracono Roderigo Lópeza, portugalskiego Żyda, który był lekarzem królowej Elżbiety. Oskarżonego go o usiłowanie otrucia królowej. Wydarzenie to stało się inspiracją dla angielskiego dramatopisarza.

Akcja sztuki rozgrywa się w XVI-wiecznej Wenecji, a tytułowym bohaterem jest kupiec Antonio, który pożycza pieniądze bez oprocentowania. Pewnego dnia jego przyjaciel Bassanio prosi go o pożyczkę, gdyż chce zdobyć Porcję, dziedziczkę Belmontu. Niestety Antonio nie ma gotówki, dlatego pożycza 3 tys. dukatów od Shylocka, żydowskiego kupca, który słynie z wysokoprocentowych kredytów. Podstępny Żyd tym razem zgadza się na nieoprocentowaną pożyczkę, jednak stawia warunek - jeśli Antonio nie spłaci długu w terminie, Shylock będzie mógł wyciąć funt jego ciała...

"Kupiec wenecki" jest specyficzną komedią, która bardziej skłania do refleksji, niż bawi do łez. Niemniej jednak książkę czyta się szybko, ponieważ jest napisana lekkim językiem - miejscami wierszem, miejscami prozą. Dużym walorem jest to, że w sztuce nie brakuje nieoczekiwanych zwrotów akcji, które zmieniają sytuację o 180 stopni.

Szekspir oprócz wątku miłosnego, wprowadził także wątek żydowski. W sztuce wyraźnie widać hasła antysemickie, które odzwierciedlają poglądy panujące w XVI-wiecznej Anglii. Zdaniem niektórych badaczy, Szekspir posługuje się w niej stereotypami, gdyż opisuje lichwiarza Shylocka, który jest Żydem jako chciwego wyzyskiwacza, zaś Antonia, który jest Chrześcijaninem - jako dobrego i uczciwego człowieka.

Tak naprawdę problematyka tego utworu jest o wiele bardziej złożona. Autor pokazuje, czym są prawdziwa miłość i przyjaźń, nienawiść i przebaczenie, prawo i sprawiedliwość, a także miłosierdzie, które powinien okazywać każdy człowiek - bez względu na to, jakiego jest wyznania. Polecam ten utwór miłośnikom komedii i Williama Szekspira. To klasyka, którą warto poznać.

William Szekspir (1564-1616) był angielskim poetą, dramaturgiem i aktorem. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury angielskiej i reformatorów teatru. Na swoim koncie ma m.in. 38 sztuk, 154 sonety. Wśród nich są m.in. "Romeo i Julia", Hamlet", "Makbet", "Sen nocy letniej".











Autor: William Szekspir
Tytuł: "Kupiec wenecki"
Ilość stron: 108
Oprawa: miękka







Książka przeczytana w ramach wyzwań:

Czytamy klasyków
Przeczytam tyle, ile mam wzrostu ( cm)
W 200 książek dookoła świata (Wielka Brytania)
Wyzwanie biblioteczne




18 komentarzy:

  1. Szekspir zawsze jest mile widziany, tej komedii Szekspirowskiej nie czytałam jeszcze.

    OdpowiedzUsuń
  2. O tym dziele Szekspira jeszcze nie słyszałam... jeśli wpadnie mi w ręce oczywiście przeczytam :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Historię znam z filmu ;) Ładnych kilka lat temu oglądałam ekranizację tejże sztuki. W sumie wiele z niej nie pamiętam oprócz faktu, że jedną z głównych ról grał Al Pacino ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie oglądałam ekranizacji, muszę to nadrobić - szczególnie, że gra tam Al Pacino :)

      Usuń
  4. Klasyka zawsze i wszędzie. Chętnie więc poznam to dzieło Szekspira.

    OdpowiedzUsuń
  5. Szekspira czytałam wszystko, co tylko udało się mi zdobyć :) A jego komedie chyba zawsze bardziej skłaniają do refleksji nie do chichotu, chociaż przy "Straconych zachodach miłości" zawsze się śmieję.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja czytałam sporo na studiach. A teraz sobie przypominam w teatrach. Coś w tym jest, co piszesz ;) Nie czytałam jeszcze "Straconych zachodów miłości" - muszę to nadrobić ;)

      Usuń
  6. Widzę, że z klasyka jesteś za pan brat! :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, to wszystko przez to chodzenie do teatrów :P

      Usuń
  7. Jakoś nie po drodze mi z Szekspirem :P może za jakiś czas zdecyduję się na któryś z jego utworów :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Szkoda, bo on był świetnym obserwatorem ;) Powinnaś się skusić :)

      Usuń
  8. To coś dla mnie! Marzę, żeby mieć "Sonety" Szekspira...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O widzisz, to świetnie :) "Sonety" też czytałam, ale nie mam własnego egzemplarza ;)

      Usuń
  9. Akurat tego utworu nie czytałam, teatralne zaległości też mam spore, więc Ci trochę zazdroszczę. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To powinnaś przeczytać :) Ja mam za to zaległości recenzenckie - teatralne i książkowe ;)

      Usuń

Po przeczytaniu wpisu zostaw swój ślad (bez adresu swojego bloga oraz kryptoreklam - będą usuwane!). Dziękujemy za każdy komentarz :)