Kim jest "Ptaszydło"?

"Ptaszydło" to powieść kryminalna, stanowiąca pierwszą część cyklu o Nilsie Trojanie, berlińskim komisarzu z problemami.

Na początku muszę przyznać, że to dopiero moje drugie spotkanie z niemieckim kryminałem. Do niedawna czytałam głównie angielskie, amerykańskie i skandynawskie. Czasem zdarzało mi się zapoznać się z jakiś polskim. Pierwszym kryminałem niemieckiego pisarza, który przeczytałam, była "Panna młoda w śniegu" Jana Seghersa, którą miło wspominam. Postanowiłam więc lepiej poznać niemieckie kryminały i sięgnęłam po "Ptaszydło" Maxa Bentowa.

Głównym bohaterem jest Nils Trojan, berliński komisarz, który jest na skraju załamania nerwowego. Ma koszmary, które nie pozwalają mu odpocząć po ciężkich dniach w pracy. Z powodu swoich lęków, chodzi na terapię do atrakcyjnej pani psycholog Jane Michels, z którą najchętniej umówiłby się na randkę.

"Sto lat samotności" - realizm magiczny

"Sto lat samotności" Gabriela Garcíi Márqueza to powieść należąca do nurtu realizmu magicznego. To historia rodziny Buendia, która popełniła grzech kazirodztwa.

Powieść rozgrywa się w fikcyjnej miejscowości Macondo i opisuje historię rodziny Buendia na przestrzeni 6 pokoleń. Seniorami rodu są José Arcadio Buendía i Urszula Iguarán, para kuzynów, którzy pobrali się mimo zbyt dużego pokrewieństwa i obaw, że przez to ich dzieci mogą mieć świńskie ogony. Doczekali się 3 dzieci: Josego Arcadia, Aureliana i Amarantę. I żadne z nich nie zostało pokarane za grzech rodziców.

José Arcadio jako pierwszy testował wynalazki przywożone przez Cyganów do Macondo. Natomiast jego żona Urszula przez ponad 100 lat troszczyła się o rodzinę i dom. I tak zaczyna się historia o tej wyjątkowej rodzinie, w której każde kolejne dziecko płci męskiej otrzymuje imię Jose Arcadio lub Aureliano Jose. To opowieść o poczuciu samotności wśród bliskich osób, zakazanej miłości oraz cierpieniu z tym związanym...

Co robi "Szeptucha"?

"Szeptucha" to słodko-gorzka powieść obyczajowa w folklorystycznym klimacie, w której magia łączy się z religią.

Podlasie kojarzy się przede wszystkim z przyrodą i Puszczą Białowieską, nie bez przyczyny region ten nazywany jest zielonymi płucami Polski. Ale także z niebieskimi cerkwiami, przydrożnymi krzyżami, kapliczkami i rzeźbionymi gankami chałup. Nieoficjalnie także z bimbrem, po którym podobno widzi się ducha puszczy. Na tym terenie działają także lokalne znachorki, które pomagają ludziom w ich chorobach i bolączkach. I właśnie w tym magicznym regionie rozgrywa się akcja "Szeptuchy", najnowszej książki Iwony Menzel.

Wraz z bohaterami przenosimy się do Wianuszek, niewielkiej wsi na Podlasiu, otoczonej nadbiebrzańskimi bagnami. Jest to niezwykłe miejsce, w którym czas jakby się zatrzymał. Mieszkańcy wioski kultywują tradycje, przestrzegają zasad i Słowa Bożego, a jednocześnie wierzą w zabobony. Ich życie toczy się nieśpiesznie według rytmu przyrody. Każdy wie, gdzie jest jego miejsce, gdyż wszystko ma swój ład.

"Calcio!" - pierwszy w dziejach mecz piłkarski

Kiedy i gdzie odbył się pierwszy mecz piłki nożnej i na jakich zasadach? Odpowiedzi na te pytania należy szukać w "Calcio!" - powieści Juana Estebana Constaina o pierwszym w dziejach meczu piłkarskim.

Głównym bohaterem jest Arnaldo Momigliano, przyszły profesor Uniwersytetu Oksfordzkiego, z pochodzenia Żyd, który uciekł z Włoch przed faszyzmem i schronił się w Anglii. Poznał tam doktora Richarda Sutcliffe'a, który przeniósł z uniwersytetu w Cambridge, bo nie czuł się tam doceniany. Bardzo szybko zrodziła się przyjaźń między dwoma wybitnymi znawcami świata starożytnego.

Siedem lat później uczeni dostąpili zaszczytu udziału w legendarnym weekendzie w zoo, podczas którego spotykają się najwybitniejsi uniwersyteccy klasycy, by bardziej swobodnie dyskutować na różne tematy przy winie czy piwie. Osoby, które są pierwszy raz, musiały przejść inicjację, polegającą na zaimprowizowaniu przemowy na wylosowany temat. Richard Sutcliffe musiał opowiedzieć o bajkach Fedrusa, natomiast Arnaldo Momigliano - o różnych rodzajach gry w piłkę w starożytnym świecie. Obaj panowie poradzili sobie znakomicie, jednak to wykład Momigliana wzbudził największe poruszenie.

"Klub Karmy" Jessici Brody - zapowiedź

20 czerwca do polskich księgarń trafiła najnowsza książka Jessici Brody – "Klub Karmy" wydana przez Fabrykę Słów. Zobaczcie trailer!

Jak możemy przeczytać na stronie wydawnictwa: Madison przyłapała chłopaka na zdradzie z najpopularniejszą dziewczyną w szkole. Każdą inną nastolatkę ten fakt by załamał. Jednak nie Madison. Ona, bowiem woli planować zemstę. I to nie tylko na frajerze, z którym jeszcze do niedawna była.

Równowaga musi zostać zachowana, a skoro wszechświat o to nie dba, zajmie się tym Klub Karmy.

"Happy end" - czy na pewno szczęśliwe zakończenie?

"Happy end" to opowieść o końcu świata, jednak w zupełnie innym rozumieniu, gdyż tu główną rolę odgrywają Aberracje.

Aberracje to odchylenia, zboczenia od przyjętych norm, zachowania czy sposobu myślenia. Jednakże w powieści Marcina Podlewskiego to zakłócenia rzeczywistości, której objawiają się nagłymi spadkami temperatury, dźwiękami o wysokiej częstotliwości czy wyładowaniami elektrycznymi. I właśnie tą tematyką zajął się główny bohater "Happy endu".

Głównym bohaterem jest dziennikarz Tomasz Lebański, który postanowił napisać książkę o Aberracjach. Jego dzieło było innowacyjne i nie spodobało się władzy, gdyż autor negował sens istnienia władzy ustawodawczej w obliczu Aberracji. Książkę uznano za "wywrotową" i wycofano ze sprzedaży, co więcej nie można jej było czytać ani o niej rozmawiać. W średniowieczu powiedziałoby się, że trafiła do indeksu ksiąg zakazanych.

Kim są "Troje", czyli teorie spiskowe

Jaka jest szansa, że jednego dnia wydarzą się cztery katastrofy lotnicze i to na czterech kontynentach? Czy jest prawdopodobne, by przeżyło je troje dzieci, po jednym z każdego samolotu? Brzmi niewiarygodnie? Taka właśnie jest powieść Sary Lotz "Troje".

12 stycznia 2012 roku miały miejsce cztery katastrofy lotnicze. Dzień ten nazwano Czarnym Czwartkiem, z powodu zatrważającej liczby ofiar - zginęło bowiem ponad tysiąc osób. O dziwo, z trzech katastrof początkowo ocalało czworo ludzi, w tym Pamela May Donald, która nagrała na komórce wstrząsającą wiadomość i zaraz potem zmarła. Zostało więc tylko troje ocalonych, co ciekawe, był to jedynie dzieci - Japończyk, Amerykanka i Brytyjczyk. Z pozoru nic im się nie stało, ale zaczęły się dziać wokół nich dziwne rzeczy.

Bardzo szybko ludzie zaczęli wymyślać teorie spiskowe, przyczynę tragedii upatrywali w zamachach terrorystycznych, usterkach samolotów lub w błędach pilotów. Najbardziej śmiała teoria zakładała, że dzieci to Czterej Jeźdźcy Apokalipsy, zwiastujący koniec świata. Problem w tym, że dzieci było troje, musi więc znaleźć się jeszcze jedno...

"Najlepsza jedenastka" – Stephanie Plum na emeryturze?

"Najlepsza jedenastka" Janet Evanovich to jedenasta część przygód Stephanie Plum. Jaki pomysł na życie ma Śliweczka tym razem?

Stephanie Plum stała się już legendarną postacią. W Stanach Zjednoczonych seria ta liczy już 21 tomów, z czego w Polsce wydanych zostało 12. Większość osób albo o niej słyszała, albo nawet czytała jakąś część jej przygód. Śliweczka, jak ją nazywają fani, to dziewczyna z Jersey pracująca jako łowca nagród w firmie poręczycielskiej swojego kuzyna Vinniego. Jednakże Stephanie ma więcej szczęścia niż umiejętności w łapaniu przestępców. Jednak jak się bardzo postara, potrafi być skuteczna. Spotyka się z przerwami z Joem Morellim, policjantem z Trenton, któremu nie odpowiada jej zawód. Ale cały czas kręci się wokół niej Komandos, kolega po fachu, który wprowadził ją w tajniki zawodu.

Stephanie po ostatnich dramatycznych przejściach ma dość swojej pracy, która naraża ją na niebezpieczeństwo, takie jak wybuchy samochodów czy strzelaniny. Postanawia przejść na emeryturę i poszukać sobie bardziej spokojnego zajęcia. Szybko przekonuje się jednak, że inne profesje to także ciężki kawałek chleba i wcale nie są wolne od niebezpieczeństw. Po prostu Śliweczka przyciąga kłopoty jak magnes, czegokolwiek by nie robiła. Dlatego kolejni pracodawcy szybko się jej pozbywają, zaledwie po jednym dniu pracy. W dodatku bohaterka zaczyna dostawać anonimy od tajemniczego ducha z przeszłości, który jej grozi...

"Na zakrętach życia", czyli ludzkie losy

"Na zakrętach życia" Isabelli Degen to zbiór opowiadań, w których opisane są ludzkie historie, czasem smutne, czasem wesołe. Łączy je to, że bohaterowie znaleźli się na życiowym zakręcie.

Każdy z nas może znaleźć się kiedyś na zakręcie albo ma już za sobą takie doświadczenie. W takiej sytuacji nie bardzo wiadomo, co zrobić dalej, a każde wyjście wydaje się złe. Nasz uporządkowany świat właśnie legł w gruzach, a my chcemy ocalić z niego jak najwięcej. Czasami się jednak nie da i musimy zacząć wszystko od nowa. W podobnej sytuacji znaleźli się bohaterowie opowiadań Isabelli Degen.

"Na zakrętach życia" to zbiór 9 opowiadań sentymentalnych, w których opisane są historie różnych osób. Opisane są w ich wydarzeniami, które z dnia na dzień zmieniają życie bohaterów. Stają oni przed trudnymi wyborami, które mogą zaważyć na całej ich przyszłości. Co ciekawe, historie te są prawdziwe, jednak nieznacznie ubarwione na potrzeby książki.

"W szpilkach na tropie" [przedpremierowo]

Rebecca Jane w książce "W szpilkach na tropie" odsłania kulisy pracy jako prywatny detektyw i ujawnia ciekawe historie swoich klientów i klientek.

Rebecca Jane w wieku 24 lat została sama z trzyletnią córeczką Paris. Jej mąż był lekkoduchem, nie mogła na nim polegać, bo znikał na kilka dni lub nawet tygodni, a potem okazywało się, że był zagranicą. Przez ten czas nie odbierał telefonów i nie czytał smsów. W dodatku podejrzewała go o zdradę. Postanowiła skorzystać z firmy detektywistycznej w znalezieniu dowodów, ale okazały się za drogie, więc poprosiła o pomoc swoje przyjaciółki. Mimo że poznała prawdę, Rebecca walczyła o swoje małżeństwo, ale do niczego to nie prowadziło. W końcu uznała, że dłużej nie chce tego tolerować. I po 3 latach niewierności postanowiła poprosić o rozwód. Zbiegło się to także ze stratą pracy w agencji nieruchomości. Inną osobę może by to załamało, ale nie Rebeccę. Postanowiła działać, by móc utrzymać siebie i dziecko.

Postanowiła przykuć porażkę w sukces i wykorzystać swoje doświadczenia. Założyła Damską Agencję Detektywistyczną, w której pomaga się klientom, a nie naraża się ich na duże koszty. Bowiem ona i jej przyjaciółki - Stephanie, Helen i Jess dostosowują ofertę do potrzeb klienta. Jeśli trzeba, pracują na godziny. Na zlecenie śledzą niewiernych mężów czy sprawdzają lojalność narzeczonych podczas wieczorów kawalerskich.

"Nie spodziewałam się takiego sukcesu" - wywiad z Rebeką Jane

Rebecca Jane jest założycielką i właścicielką Damskiej Agencji Detektywistycznej. W wywiadzie opowiada, jak doszło do otwarcia agencji oraz dlaczego wydała książkę "W szpilkach na tropie" opisującą swoją pracę.

Fot. Weronika Trzeciak

"Na Pragę nie wrócę" - nigdy nie mów nigdy

"Na Pragę nie wrócę" to połączenie słodko-gorzkiej powieści obyczajowej z wątkiem kryminalnym i romansowym oraz przewodnikiem turystycznym i gastronomicznym.

Główną bohaterką jest ok. 40-letnia Magdalena, która wykładowcą historii na Uniwersytecie Warszawskim. Kobieta marzy napisaniu książki o Warszawie, zbiera materiały, ale nie może się do tego zabrać, by połączyć to w całość. Niepokoi się także o swoją córkę, która opiekuje się przebywającą w szpitalu psychiatrycznym przyjaciółką. Można powiedzieć, że jest od niej zależna, gdyż gdy tylko córka zadzwoni, rzuca wszystko i jedzie do domu. Nawet jeśli spędza akurat miły wieczór ze swoimi przyjaciółkami.

Magda ma bowiem trzy przyjaciółki, jeszcze z czasów liceum. Wszystkie trzy poznałyśmy się w trzynastce, wówczas najgorszym warszawskim liceum. Liceum im. Ludwika Waryńskiego. Duży ponury budynek na ulicy Oszmiańskiej. (...) Każda z nas miała powód, by trafić do wielkiego szaroburego budynku trzynastki. Ja, po roku dojeżdżania do podwarszawskiej szkoły podstawowej oddalonej o około czterdzieści kilometrów, mierzyłam odległość z domu do kolejnej szkoły liczbą kroków. Najbliżej byłą Oszmiańska. (...) Beata, wybitne i bardzo późne dziecko jeszcze wybitniejszych rodziców... w ramach kontestacji szukała najgorszego liceum. Justyna, jak to Justyna, zakochała się i już. Wybrała trzynastkę, tak jak jej wielka miłość. Anka trafiła do trzynastki z ostatniej klasie. Ale za to prosto ze Szwecji. Beata została lekarką, neurochirurgiem z dwiema specjalizacjami i habilitacją, Justyna - ambitną panią adwokat, która wyspecjalizowała się w rozwodach, a pierwszy z nich był jej, a Ania - nauczycielką polskiego w ich dawnym liceum.

"Ostatnią kartą jest Śmierć", czyli zwodnicza tarocistka

Co tarot ma wspólnego z morderstwem wróżki? Komu mogła się narazić, że posunął się do zabójstwa? A może był to nieszczęśliwy wypadek? Tego dowiecie się za sprawą powieści "Ostatnią kartą jest Śmierć" Anny Klejzerowicz.

Główną bohaterką jest Weronika Daglewska, dziennikarka pisząca w rubryce kryminalnej. Kobieta skończyła 30 lat i jest na życiowym zakręcie. Jak wspomina: całe pasmo nieszczęść spadło na mnie jak biblijne plagi! Porzucił mnie facet - niewielka strata, był strasznym palantem, lecz zawsze to jakaś przykrość - a poprzedniego dnia szef wręczył mi wymówienie. Straciłam więc za jednym zamachem pracę, zalążek stałego związku (a raczej jego iluzję), poczucie złudnej stabilizacji, no i wreszcie, cholera pierwszą młodość.

Co w takiej sytuacji robi bohaterka? Idzie do... wróżki, by ta ją dowartościowała i przedstawiła jej świetlaną przyszłość. Jednak oczekiwania Weroniki nie zostają spełnione, postanowiony tarot nie dodaje jej skrzydeł, nie przynosi nadziei na lepsze jutro, wprost przeciwnie - tylko ją dołuje. Na domiar złego, wróżka ostrzega ją przed niebezpieczeństwem. Kilka miesięcy później Weronika dowiaduje się z radia o tragicznej śmierci Semiramidy, która wydaje się jej podejrzana. Mąż ofiary prosi ją o pomoc w odnalezieniu sprawcy. Nie wierzy bowiem, podobnie jak Weronika, że był to nieszczęśliwy wypadek ani samobójstwo. Dziennikarka rozpoczyna swoje pierwsze prawdziwe śledztwo, - do czego ją to doprowadzi?

Kto jest "Wykolejony"?

"Wykolejony" to pierwsza część cyklu o detektywie Ravnie, który musi zmierzyć się skandynawskimi grzechami oraz osobistą tragedią.

Głównym bohaterem jest Thomas Ravnsholdt, zwany Ravnem, duński policjant wysłany na przymusowy urlop z powodu tragicznych przeżyć. Od czasu zamordowania jego dziewczyny Evy, pogrąża się w pijaństwie i słucha wciąż jednej melodii, czym irytuje pozostałych gości baru Wydra. Wspomnienia o ukochanej są zbyt bolesne, dlatego unika mieszkania, w którym spędził z nią najpiękniejsze chwile. Śpi na swojej łodzi o nazwie "Blanca", która lata świetności ma już za sobą.

Pewnego dnia Johnson, właściciel baru Wydra, prosi go o przysługę. Córka Nadii, która jest zatrudniona jako sprzątaczka, zaginęła kilka lat temu i nie daje znaku życia. Kobieta odchodzi od zmysłów, gdyż nie wie, co stało się z jej Maszą. Zadaniem Ravna byłoby odnalezienie dziewczyny i ewentualnie sprowadzenie jej do domu. Trop prowadzi do Szwecji, w której grasuje seryjny morderca...

Zabawne kwiatki z wyszukiwarki [6]

Kolejny raz postanowiłam sprawdzić, jak czytelnicy trafiają na mojego bloga. Wydawałoby się, że wystarczy wpisać jego nazwę do wyszukiwarki. Ale nie zawsze to takie oczywiste. Czasem można trafić przez przypadek, gdyż Google potrafi płatać figle. Jakie wyniki pokazał tym razem?

Międzynarodowy Festiwal Kryminału 2014 - dzień czwarty

31 maja, podczas czwartego dnia XI Międzynarodowy Festiwal Kryminału, odbywały się kryminalne warsztaty literackie, sesja naukowe i wykłady. Jednak najważniejszym punktem programu była Uroczysta Gala wręczenie Nagrody Wielkiego Kalibru.

Od rana trwała sesja naukowa "Droga do kryminału". Wśród poruszanych tematów znalazły się m.in. "Ohydne życie! Ohydne miasto! Nostalgia flâneura, czyli miejskie wędrówki komisarza Maigret", "Stare kryminały - o powieściach Jerzego Edigeya" oraz "Kryminał jako forma bardziej pojemna. Kampania Marcina Króla".

Fot. Weronika Trzeciak

Międzynarodowy Festiwal Kryminału 2014 - dzień trzeci

30 maja, podczas trzeciego dnia XI Międzynarodowy Festiwal Kryminału odbyły się kryminalne warsztaty literackie, wykłady oraz spotkanie jurorzy kontra nominowani do Nagrody Wielkiego Kalibru.

Od rana odbywały się kryminalne lekcje dla gimnazjalistów, prowadzone przez Marcina Świetlickiego i Zygmunta Miłoszewskiego. Następnie odbyła się sesja naukowa "Droga do kryminału". Wśród poruszanych tematów znalazły się m.in. "Pani zabiła Pana..., czyli źródła polskiej literatury kryminalnej", "Prawo i pustka. Kracauer o kryminale" oraz "Ślepe zaułki czy nieskończone przestrzenie? Narracja kryminalna w horrorze i science fiction".

Jan Gołębiowski
Fot. Weronika Trzeciak

Spotkanie autorskie Katarzyny Bondy i Mariusza Czubaja

31 maja we wrocławskim Matrasie przy ul. Świdnickiej odbyło się spotkanie autorskie Katarzyny Bondy i Mariusza Czubaja. Autorzy promowali swoje najnowsze kryminały - "Pochłaniacz" oraz "Martwe popołudnie", będące pierwszymi częściami serii.

"Martwe popołudnie" to pierwsza część cyklu o Marcinie Hłasce, byłym policjancie, ekspercie do spraw bezpieczeństwa, specjalizującym się także w poszukiwaniu zaginionych. Z kolei "Pochłaniacz" to pierwsza część cyklu Cztery żywioły Saszy Załuskiej, byłej profilerki.

Fot. Weronika Trzeciak

Autorzy kryminałów uwolnili swoje książki podczas MFK!

1 czerwca, podczas ostatniego dnia Międzynarodowego Festiwalu Kryminału odbyła się kryminalna akcja bookcrossingowa, w ramach której autorzy przekazali swoje podpisane książki czytelnikom, które włożyli do specjalnej skrzyneczki.

Akcja bookcrossingowa to nic innego jak wymiana książek, które zostawiamy jej w specjalnej skrzyneczce i wybranie sobie w zamian innych. Na początku w skrzyneczce były 2 książki przyniesione przez czytelników.

Fot. Weronika Trzeciak

Kto zdobył Nagrodę Wielkiego Kalibru 2014?

31 maja podczas uroczystej Gali wręczono Nagrody Wielkiego Kalibru za najlepszą polskojęzyczną powieść kryminalną lub sensacyjną. Kto wygrał w tym roku?

W Jury zasiadali: Marcin Baran, Witold Bereś, Piotr Bratkowski, Marcin Maruta, prof. Zbigniew Mikołejko, Janina Paradowska, Marcin Sendecki i Grzegorz Sowula. Uroczystość poprowadził Irek Grin.

Honorową Nagrodę Wielkiego Kalibru przyznano Henningowi Mankellowi. Niestety z powodu choroby nowotworowej szwedzki autor nie mógł przybyć. Nagrodę odebrała Małgorzata Ryniak, honorowy konsul Szwecji w Polsce.

Fot. Weronika Trzeciak